Enige weken daarvoor waren ze samen bij mij, of liever gezegd was ik bij hen. In hun gezinshuis! Sjonge wat was ik onder de indruk van wat ik daar zag. Wat een krachtig stel….wat een energie! Zo sterk samen. Zo liefdevol naar elkaar. Zo liefdevol naar hun kinderen. Zo liefdevol in hun passie, hun gezinshuis! Ze wilden allebei meer inzicht hebben in hun eigen gedrag. En kijken wat de toekomst zou kunnen gaan brengen. Heel open, heel onderzoekend, respectvol naar elkaar toe.
Nou ik zeg, ga er maar eens aanstaan. Het hebben van je eigen gezinshuis! In je eigen huis, met eventueel je eigen kinderen. Dan andermans kinderen opnemen. Je volledig bewust van de bagage die die kinderen meenemen. Die, om vaak heftige redenen, niet meer thuis kunnen wonen. Hoe verdrietig dat kan zijn. Jouw thuis en jouw huis beschikbaar stellen; je gezin beschikbaar stellen. 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Hoe je een droom hebt, om voor deze bijzondere, vaak beschadigde kinderen te mogen zorgen. Hoe je in tweestrijd zal komen te staan, in een spagaat. Want conflicten plaats zullen gaan vinden, omdat je niet de biologische ouder kan zijn. Daar ook geen poging toe doet; immers je hebt altijd maar 1 biologische vader en 1 biologische moeder. Hoe je dat dan denkt te gaan doen, dat je hen niet wil, kan en mag vervangen. Hoe je begrijpt en voelt dat een kind, wat er ook maar ooit thuis is gebeurd, ook altijd loyaal zal blijven aan zijn ouders.
Je ziel en zaligheid geven. Moeite zal hebben met het aangeven van je eigen grenzen. Dat je bent gaan houden van hen, dat je weet dat als je het aangaat met deze bijzondere kinderen, je er niet zomaar mee kan stoppen. Omdat dat weer een afwijzing is in het leven van hen die beschadigd zijn.
Dat je als stel tegen een flinke stoot moet kunnen; jullie ook discussies onderling gaan hebben en krijgen. Je stevig in je schoenen moet staan. Dat, als in je eigen biologische lijn van alles aan de hand blijkt te zijn, je gezinshuis door moet blijven draaien. Dat als je zelf met ziekte te maken krijgt, je misschien niet meer weet hoe je de boel draaiende moet houden. En toch voelt dat dat is wat je te doen hebt? En wat, als jij en je partner, al jaren en jaren jullie gezinshuis draaiende hebben gehouden, jullie passie hebben geleefd, maar er verschillende behoeften ontstaan? Dat de ene gezinshuisouder wil gaan afbouwen, en de ander niet? Hoe ga je met zo’n storm om.
Er zijn uiteraard geen pasklare antwoorden. Vandaag ben jij bij mij in de praktijk. En gaan we kijken naar jouw gezin van herkomst. Want daar, in het gezin waar jij opgevoed bent, zijn jouw eigen patronen ontstaan. Dat in jouw gezin. Jouw vruchtbare bodem, dingen zijn gebeurd die jou hebben gevormd. Wat jouw mooie persoonlijkheid kan laten stralen, om wie je bent. Dat in jouw gezin van herkomst ook gebeurtenissen plaats hebben gevonden die jou hebben gevormd. Dat je misschien wel op de plaats van je ouders bent gaan staan, onbewust. Dat je patronen hebt ontwikkeld, die jou ver hebben gebracht. En ook patronen hebben voortgebracht, die belemmerend voor je werken. Waar je nu graag inzicht in wil hebben, wellicht afstand van zou willen doen. Samen ontdekken we, ervaren we, onderzoeken we, worden we fysiek gewaar, waar jouw plek in je familiesysteem is. En of jij die plek al in kan nemen. Ontdek je jouw drijfveren, je kracht, je motivatie. Waardoor je weer verder kan in jullie mooie gezin. Met hopelijk een prachtige machtige ervaring rijker, heel dicht bij jezelf.
Gezinshuiscoach
Miriam van Broekhuizen