In dit programma gaan geadopteerde kinderen met één van hun adoptie- of pleegouders op reis door hun geboorteland, bijgestaan en ondersteund door presentator Daan Nieber. Over het algemeen heb ik het niet zo op presentatoren die, zonder coach-achtergrond, mensen met uiteenlopende problematieken gaan coachen. Maar wat Daan doet in dit programma is fantastisch, omdat hij, door met respect de juiste vragen te stellen,het verdriet en de onmacht zichtbaar maakt van deze adoptiekinderen en hun adoptieouders. Hij lost het niet op, maar neemt ze bij de hand en laat ze kennismaken met het land, de plek, de cultuur en als het even kan de mensen die voor dit kind gezorgd hebben voorafgaand aan de adoptie. Dat is een bevrijding, eindelijk beginnen puzzelstukjes op hun plek te vallen.
Het is bijzonder om te zien dat adoptiekinderen en –ouders op hun weg samen, het verdriet en de onmacht wel voelen van elkaar maar niet bij machte zijn om dit gevoel samen bespreekbaar te maken. Het zijn ook de meest ingewikkelde gesprekken, want het gaat over ontheemd en onthecht zijn, over voelen dat je anders bent, over boosheid en schuldig voelen.
In het algemeen kun je zeggen dat deze gesprekken soms te ingewikkeld zijn, omdat het voelt als koorddansen, waarbij je de fragiele balans die er is niet wil verstoren, want het risico om te vallen is te groot. En meer nog, voel je daaronder de liefde voor elkaar, het niet willen kwetsen en de angst jezelf te kwetsbaar te maken.
De kracht van deze kinderen en ouders raakt mij elke keer weer, evenals het lef om samen dit avontuur aan te gaan en te praten over de relatie die zij hebben. Over het algemeen gaat dit ze dichter bij elkaar brengen.
Uiteraard gaat dit niet op voor alle adoptiekinderen en –ouders, gelukkig maar. Toch zie ik in mijn werk als gezinshuiscoach regelmatig adoptiekinderen en pleegkinderen in een gezinshuis worden geplaatst omdat het echt niet meer ging thuis. De gezinshuisouders worden als professionele opvoeders gecoacht op exact dezelfde gevoelens die adoptieouders en pleegouders ervaren in de zorg voor hun kinderen. Zij worden gecoacht en gespiegelden krijgen de ruimte zich open en kwetsbaar op te stellen zodat ze in hun kracht kunnen blijven om dit belangrijke werk vol te kunnen houden en te groeien in hun vak. Het zou toch fantastisch zijn als de adoptieouders en pleegouders die deze ondersteuning niet krijgen of ervaren, hier ook gebruik van zouden kunnen maken en mogen groeien in hun ouder-zijn.
Zie hier de link naar de afleveringen van de 2 seizoenen van Eindelijk Thuis
Cathy Ververda
De Gezonde Balans